منتظران ظهور

اینکه می گویند : “الانسان حریص علی مامنع منه"مطلب صحیحی است ،ولی نیازمند به توضیح است.
ناکامی بالخصوص ناکامی جنسی ،عوارض وخیم وناگواری دارد ومبارزه با اقتضا غرایز در حدودی که مورد نیاز طبیعت است غلط است،ولی برداشتن قیود اجتماعی مشکل را حل نمی کند بلکه برآن می افزاید
درموردغریزه جنسی وبرخی غرایز دیگر،برداشتن قیود ،عشق به مفهوم واقعی را می میراندو طبیعت را هرزه وبی بند وبار می کند،در این مورد هرچه بیشتر عرضه گرددهوس ومیل به تنوع افزایش می یابد
خود راسل در کتاب زناشوئی واخلاق اعتراف می کند که عطش روحی در مسائل جنسی غیر از حرارت جسمی است،آنچه با ارضا تسکین می یابد حرارت جسمی است نه عطش روحی.
فروید که طرفدار سرسخت آزادی غزیره جنسی بود،خود متوجه شد که خطا رفته است،لذا پیشنهاد کرد که باید آنرا از راه خاص خودش به مسیر دیگری منحرف کرد و به مسائل علمی وهنری نظیر نقاشی و غیره معطف ساخت وبه اصطلاح طرفدارتصعید شد.زیرا تجربه و آمار نشان داده بود که برداشتن قیود اجتماعی ،بیماریهاو عوارض روانی ناشی از غریزه جنسی بیشتر شده است.
بنابر این آزادی در مسائل جنسی سبب شعله ور شدن شهوات به صورت حرص وآز می گردد،از نوع حرص و آز صاحبان حرمسرا های رومی وایرانی و عرب سراغ داریم،ولی ممنوعیت وحریم ، نیروی عشق وتغزل وتخیل را به صورت یک احساس عالی و انسانی تحریک می کند و رشد می دهدوتنها در این هنگام که مبدا ومنشا خلق هنرها وابداع ها می گردد
مسئله حجاب، شهید مطهری، ص٩٦_٩٨، ١٠٥