منتظران ظهور

دختر خوبم!
چند توصیه به شما دارم که یقیناً و حتماً عمل به آنها در شیرین شدن و اصلاح زندگی کاملاً مؤثر است:
1- حتماً حتماً در منزل خوش لباس باشید. تلاش کنید در رقابت با خانم های جوان خارج از منزل کم نیاورید حتی اگر لباس گران قیمت ندارید ولی همان لباسها اگر کاملاً تمیز و شسته و مرتب و معطر و اتوکشیده باشد همان کاری را برایتان انجام دهد که لباس های گرانقیمت انجام میدهد.

2- حتماً حتماً در منزل خوش چهره و با آرایش ملایم و معطر باشید زیرا بانوی دو عالم حضرت زهرا سلام الله علیها در منزل برای آقا امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) خود را تمیز و معطر می نمود.

3- حتماً حتماً خوش کلام و مؤدب باشید زیرا کلمات رکیک غیر مؤدبانه نامعقول و سبک و غیر اخلاقی در ایجاد تنفر شوهرتان از شما 100��مؤثر است.

4- حتماً حتماً خوش اخلاق و مهربان باشید زیرا اخلاق خوب چهره را شاد و زیبا میکند و اخلاق بد چهره را کدر و زشت میکند لذا چه بسیارند کسانیکه ظاهراً زیبا نیستند ولی به دلیل خوش اخلاقی و داشتن چهره شاد در نظر همسر زیباترین جلوه میکنند. اخلاق خوش جاذبه ای دارد که پول وثروت و قدرت و شهرت نمیتواند آن جاذبه را داشته باشد.

5- حتماً حتماً صبور و بردبار باشید این صفت ارزشمند شما را در مقابل همسرتان مجذوب محبوب معشوق و دوست داشتنی میکند و در صورت صبوری وبردباری:
اولاً: خدا یقیناً با شما خواهد بود: (إن الله مع الصابرین) خدا با صابران است.
ثانیاً: همسرتان را شرمنده ی صبوری شما و وامدار بردباریتان میکند.

6- اهل تغافل، تساهل، تسامح و تجاهل باشید زیرا این صفات ارزشمند سرمایه ی گرانقیمت هر خانواده ای است که با داشتن این سرمایه ها محتاج نمیشوند ودر نتیجه به جای آنکه شما گدای عاطفه همسرتان باشید ایشان را گدای مهر شما میکند.
معمولاً مردانی که کم و کاستی در منزل داشته باشند با ترس و لرز و اضطراب نیازهای خود را به حرام، از نامحرمان عاجزانه و ذلیلانه گدایی میکنند.

7- حتماً حتماً از خروج و ورود همسرتان با آداب اسلامی برخورد کنید یعنی:
هنگام خروجش لباسش را آماده و دعایتان را بدرقه ی راهش کنید و به او بگویید: عزیزم مواظب خودت باش چون شما مرد زندگی من و همه امیدم و تاج سرم هستید. این جملات چراغ امید وشادی و رضایت را در دل شوهرتان روشن میکند که هرگز خاموش نمیشود.
هنگام ورود همسرتان را استقبال کنید و حدأقل در زمستان با چای گرم و قهوه و نسکافه از ایشان پذیرایی کنید و در تابستان و هوای گرم با آب گوارا و سرد و شربت از ایشان پذیرایی کنید زیرا پذیرایی همسر موجب استراحت مغز و قلب مرد میشود و او را شیفته و عاشق همسر میکند.

8- حتماً حتماً در منزل و خصوصاً در میان اقوام خودتان و نیز همسرتان، از همسرتان تعریف و تعظیم و اکرام کنید این کار ایشان را هم بزرگ میکند و هم بزرگوار!
بزرگ یعنی: ایشان به گونه ای ساخته میشود که بزرگی اش همیشه در نظرش مجسم است و حاضر نیست با ارتکاب گناهی خود را سخیف و کوچک کند.
بزرگوار یعنی: ایشان به گونه ای تربیت میشود که خود را هم طراز ملائکه و فرشتگان میسازد و سر بر عرش میساید و حاضر نیست کاری کند که از بزرگواری ساقط شود.

9- حتماً حتماً کم توقع و قانع باشید و زیاده خواهی شما موجب نشود تا همسرتان دست به کارهایی بزند که نباید بزند بنابراین با قناعت کردن:
اولاً: کاری میکنید که همسرتان زندگی را به آسانی اداره کند.
ثانیاً: وامدار دیگران نشود و تن به قرض از دیگران ندهد.
در حدیث آمده:«الدین هم بالیل و ذل باالنهار» یعنی بدهی و قرض؛ غصه شب و ذلت روز است.لذا کسی که بدهکار نباشد آرامش خود را مدیون همسر قانعش میداند و این قاعده یکی از مهمترین امتیازات زندگی است.
ــــــــــــــ
دخترم امیدوارم روزی نامه شما را مبنی بر اصلاح اخلاقی و عاطفی همسرتان نسبت به شما دریافت کنم تا بنده به خوشحالی شما خوشحال شوم. یاحقّ.

پدرت سیدعلی

۱. مهم‌ترین عامل تعیین‌کننده در میدان، قدرت نرم است و عالی‌ترین مصداق آن، تبیین است. یعنی تبیین مهم‌ترین عامل نرمی است که قدرت می‌آفریند و به انسان توان مدیریت میدان و خلق کارهای بزرگ، از جمله بیرون راندن طاغوت از صحنه، منکوب کردن نظام سلطه و خلق یک نظام جدید و توان امتداد آن را می‌دهد.
این میدان وسیعی که امام ایجاد کرد، با «تبیین» کرد.

۲. تبیین آن‌گاه قدرت‌آفرین و تعیین‌کننده است که دو خصوصیت مهم را به‌همراه داشت باشد:
الف. برانگیختگی، به حرکت درآوردن مخاطب، ایجاد حس مسئولیتِ منجرّ به قیام در مخاطب. تبیین، آگاهی دادن منفعلانه و خنثی نیست. تبیین باید محرّک باشد.
ب. نقطه‌زنی. تشخیص درست موضوع و جهت‌گیری صحیح. بایستی در موضوعات نیازمند به تبیین، اولویت‌های واقعی تشخیص داده و لحاظ شوند.

محمدتقی مصباح یزدی (۱۳۱۳-۱۳۹۹ش) فقیه، فیلسوف، مفسر قرآن و از اندیشمندان و اساتید حوزه علمیه قم بود. ریاست مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، عضویت در مجلس خبرگان رهبری، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و شورای عالی انقلاب فرهنگی و ریاست شورای عالی مجمع جهانی اهل‌بیت از سوابق او است.
مصباح یزدی مخالف قرائت‌های مختلف از دین بود و به مرجعیتِ روحانیت در تفسیر دین اعتقاد داشت. او از مهم‌ترین نظریه‌پردازان و مدافعان نظریه ولایت مطلقه فقیه در ایران بود.
مصباح یزدی، آثار متعددی درباره علوم اسلامی از جمله تفسیر، فلسفه، اخلاق و معارف اسلامی دارد. «آموزش فلسفه» و «آموزش عقاید» متن درسی مراکز حوزوی و دانشگاهی است و به زبان‌های مختلف ترجمه شده است. «معارف قرآن»، «اخلاق در قرآن»، «نظریه سیاسی اسلام» و «نظریه حقوقی اسلام» از جمله آثار اوست.
.مصباح یزدی تدریس تفسیر، مباحث‌ اخلاقی‌ و تربیتی‌ را از مدرسه‌ علمیه‌ حقانی‌ آغاز کرد و در همین مدرسه کتاب‌های فلسفتنا و اقتصادنا نوشته سید محمدباقر صدر را درس می‌داد. در سال‌های بعد در مؤسسه‌های در راه حق، باقرالعلوم و امام خمینی، اسفار ملاصدرا، شفا و… را تدریس می‌کرد.
برخی از شاگردان او عبارتند از:
غلامرضا فیاضی,محمود رجبی,مرتضی آقاتهرانی,عباسعلی شاملی,سیداحمد رهنمایی,محسن‌ غرویان,اکبر میرسپاه,سیدمحمد غروی,محمدعلی شمالی
محمدتقی مصباح یزدی، در ۱۲ دی ۱۳۹۹ش، بر اثر بیماری در تهران درگذشت و در ۱۵ دی پس از تشییع در قم، در حرم حضرت معصومه(س) دفن شد.
مقام معظم رهبری در مورد ایشان می فرمایند:
مرحوم آقای مصباح (رضوان ‌الله ‌علیه) یک خصوصیّات منحصربه‌‌فردی داشتند که من در مجموعه‌ی فضلای برجسته‌ی قم که از قدیم می‌شناختیم، و حالا هم بحمدالله برکات بعضی‌شان ادامه دارد، نگاه میکنم، جامع این خصوصیّات را کسی مثل مرحوم آقای مصباح مشاهده نمیکنم؛ علم فراوان، فکر خوب و نوآور، بیان رسا و واضح، انگیزه‌ی تمام‌نشدنی و بی‌نظیر، خلقیّات و رفتارهای شایسته و برجسته، سلوک و معرفت و توجّه معنوی و مانند اینها؛ مجموع اینها را واقعاً انسان نمیتواند پیدا کند. اینها در آقای مصباح جمع بود.

آنچه امروزه در جامعه ي ما بر آن تكيه ميشود، آزادي بيان و عقيده و آزادي مطبوعات است. از آنجایی که اعتبار و وضع حق به معنای حقوقی و اجتماعی آن، برای یك موجود فقط زمانی معقول و صحیح است كه در برابرش انسان عهده‌دار تکلیف گردد. لذا هر قدر انسان در انجام يك عمل صحيح آزاد باشد، كمال حاصل از آن كار برتر و ارجمندتر خواهد بود. بنابراين، نظام حقوقي بايد اصل را بر آزادي مردم قرار دهد تا زمينة تکامل آنان بيشتر فراهم گردد.
در مورد آزادي بيان به همان دليل كه تهمت زدن، افترا بستن و ريختن آبرو با زبان جايز نيست؛ در مطبوعات نيز جايز نيست. اگر كسي در خيابان به ديگري نسبت ناروايي بدهد، پليس او را تعقيب ميكند؛ اما اگر همين را در روزنامه بنويسد و با شمار زياد منتشر كند، شايسته ي تعقيب نمي دانند. اين طبق قانون مطبوعات بايد به هيئت منصفه برود و دو هفته روزنامه اش تعطيل شود. مطبوعات از نظر ما، تافته ي جدا بافته اي نيستند. سخن گفتن با مردم است، ولي با قلم. هر حكمي كه سخن گفتن دارد ـ از نظر حلال و حرام ـ نوشتن هم دارد. همانطور كه كسي كه با زبان تهمت بزند قابل تعقيب دادگاه حقوقي است، اگر مطبوعات هم بنويسند، قابل تعقيب هستند.
پس آزادي مطبوعات مثل آزادي بيان است. هر دوي اينها در قالب مصالح انساني است و مصالح انساني هم مخصوص به مصالح مادي نيست و عقل و دين اين مصالح را تعيين مي كنند. از این رو، چيزى كه آزادى فرد را محدود مى‌كند مصالح مادى و معنوى جامعه است. فرد آزاد است، مادام كه به مصالح جامعه آسيب و زيان نرساند. بدين جهت كسي كه در صحنة اجتماع كاملاً قوانين اجتماعى اسلامى را رعايت مى‌كند، مثلاً به ديگران ظلم نمى‌كند، تظاهر به فسق ندارد و…، اما در خلوتگاه خود تارك الصلوة است، روزه‌خوارى مى‌كند، شراب مى‌نوشد و…، چنين شخصى، اگر چه مسئوليت شرعى و الهى دارد و در عالم آخرت كيفر مي‌بيند، اما مورد تعقيب و مجازات قانونى قرار نمي‌گيرد، زيرا آشكارامرتكب جرم نشده است و ضرري اجتماعي ندارد
البته اسلام و نه هیچ نظام حقوقی دیگر نمی‌تواند درباره عقیده قانونی داشته باشد، چون دامنه حقوق و قوانین حقوقی، رفتارها و روابط اجتماعی است، در حالی که عقیده امری قلبی و درونی و شخصی است، ولی هنگامی که عقیده بر زبان جاری می‌شود و اظهار و تبلیغ و ترویج می‌گردد، تا دیگران را جذب خود کند، در این صورت وارد حیطه رفتار اجتماعی می‌شود و وضع قانون حقوقی در مورد آن ممکن می‌شود.
لذا عقيده ي غلط ، اگر به گفتار و رفتاري منجر شود كه براي مصلحت جامعه زيانبار باشد، بر اساس حكم خدا با آن برخورد ميشود. زیرا آزادی بیان، در اسلام، جزء حقوق فرد نيست؛ بلكه حقّ جامعه ي مسلمانان است و از مصالح كلّ مردم است. حق فرد را بايد به او داد؛ ولي نميتوان حقوق و مصالح جامعه ي مسلمانان را در اختيار عده اي افراد مغرض يا جاهل گذاشت و زمينه ي نابودي بنيان هاي فكري و ديني مردم و نظام اسلامي را به وجود آورد.

(بسم الله الرحمن الرحیم)

بحث ما درباره تعليم و تربيت در اسلام است . تعليم و تربيت، بحث ساختن افراد انسانها است.
در اسلام، هم اصالت فرد محفوظ است و هم اصالت اجتماع، يعني فرد خودش خالي از اصالت نيست. پس بالاخره طرحي و برنامهاي براي ساختن فرد وجود دارد، اعم از اينكه فرد را بايد ساخت براي طرحهايي كه براي اجتماع و جامعه است يا فرد را بايد ساخت از اين نظركه هدف، ساختن افراد است.
در اينجا ما دو مسأله داريم، يكي مسأله پرورش عقل، و ديگر مسأله علم. مسأله علم همان آموزش دادن است. ” متعلم فقط فراگيرنده است و مغز او به منزله انباري است كه يك سلسله معلومات در آن ريخته ميشود . ولي در آموزش، كافي نيست كه هدف اين باشد . بلکه هدف معلم بايد بالاتر باشد و آن اينست كه نيروي فكري متعلم را پرورش و قوه ابتكار او را زنده كند.
دراین رابطه، جمله ای از اميرالمؤمنين در نهج البلاغه که ميفرمايند « : العلمان : علم مطبوع و علم مسموع یادرنقلی « العقلان : عقل مطبوع و عقل مسموع) ولا ينفع المسموع اذا لم يكن المطبوع ” علم دو علم است، يكي علم شنيده شده، يعني فرا گرفته شده از خارج، و ديگر علم مطبوع. علم مطبوع يعني آن علمي كه از طبيعت و سرشت انسان سرچشمه ميگيرد،علمي كه انسان از ديگري ياد نگرفته و معلوم است كه همان قوه ابتكار شخص است . بعد ميفرمايد: و علم مسموع اگر علم مطبوع نباشد فايده ندارد
اين مسأله كه بايد در افراد و در جامعه رشد شخصيت فكري و عقلاني پيدا بشود يعني قوه تجزيه وتحليل در مسائل پيدا بشود ، يك مطلب اساسي است، يعني در همين آموزشها و تعليم و تربيت ها درمدرسه ها وظيفه معلم بالاتر از اينكه به بچه ياد ميدهد اينست كه كاري بكند كه قوه تجزيه و تحليل اوقدرت بگيرد، نه اينكه فقط در مغز وي معلومات بريزد،كه اگر معلومات خيلي فشار بياورد ذهن بچه راكد ميشود.
مغز انسان، درست حالت معده انسان را دارد . معده انسان بايد غذا را از بيرون به اندازه بگيرد و باترشحاتي كه خودش روي غذا ميريزد آن را به اصطلاح بسازد. مغز انسان هم قطعا همينجور است. در تعليم و تربيت بايد مجال فكر كردن به دانش آموز داده بشود واو به فكر كردن ترغيب گردد.
البته مايه اصلي تفكر، تعليم و تعلم است مقصود از تفکر، تفکرهای عقلانی است . و اينكه در اسلام ،يكي درباب تعليم و تعلم داريم كه تعليم عبادت است، تعلم عبادت است، و يكي درباب تفكر داريم كه تفكر عبادت است، و آنچه درباب تفكر داريم بيشتر است از آنچه كه در باب تعلم داريم. در تفكر،گذشته از نتيجه اي كه انسان از فكر خود مي گيرد، فكر خود را رشد ميدهد.خيلي موارد در قرآن که دعوت به تفكر و تعقل كرده است.
لذا هدف آموزش و پرورش، بايد رشد فكري دادن به متعلم و به جامعه باشد. تعليم دهنده و مربي هر كه هست: معلم است، استاد است، خطيب است، واعظ است، بايد كوشش كند كه [ به شخص ] رشد فكري يعني قوه تجزيه و تحليل بدهد.