منتظران ظهور

سلام بر تو ای عصمت هشتم! کوچه های طوس، هنوز بوی عطرآگین تو را می دهد و آوای غریب ملایک هنوز در طواف حریم کبریایی ات به گوش می رسند.

کعبه اهل ولاست صحن و سرای رضا
شهر خراسان بُوَد کرب و بلای رضا
در صف محشر خدا مشتری اشک اوست
هر که در این جا کند گریه برای رضا
◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️
دلدادگان حرم رضوی در مراسم عزاداری امام رضا علیه السلام در کنار بارگاه ملکوتی ایشان با لینک زیر دعوت شده اید
لینک زیارت مجازی
https://tv.razavi.ir/fa

#آرام_جانها
#زیارت_مجازی
#امام_رضا

این روزها که عطرِ کربلا
پیچیده در کوچه‌ پس‌ کوچه‌های شهر
دلم بیشتر هوایی‌تان می‌شود…
پروانگی بر گِرد حسین فاطمه (س)
گوارای‌ وجودتان … نگوئید جا مانده‌ایم!
آیت الله جوادی آملی حفظه الله:
کسی که قلب و روحش رفته جامانده نیست.
جامانده کسی است که عشق و شور و طلب زیارت اربعین به ذهنش هم نمی‌رسد و علاقه‌ای ندارد.
اگر به هر دلیلی اشتیاق رفتن هست و شرایطش نیست، خیری بوده و ثواب نیت را برده‌اید. شاکر باشید و نگوئید جامانده‌ایم. روزچهارشنبه 15 شهویور در شهرستان بابل از استان مازندران ,پیاده‌روی_جاماندگان_اربعین ساعت ۸:۳۰ صبح از میدان ولایت شروع شده تا به اجتماع عظیم جاماندگان اربعین درساعت ۹:۳۰ صبح میدان آستانه امامزاده قاسم علیه‌السلام با قرائت دسته جمعی زیارت اربعین ومرثیه خوانی و سینه زنی همراه بوده, که تبلور شگرفی از دلداگی به اباعبدلله الحسین(علیه السلام) درآستانه ظهور ولی عصر(عج الله) به نمایش گذاشتندتا بدخواهان و یاوه گویان به دین ونظام مقدس جمهوری اسلامی را نفس گیرکنند. #جاماندگان_اربعین

روز اربعین، زیارتی خاص و معنوی را در بر دارد ، زمانی که میلیون‌ها زائر در کربلا به دعا و زیارت می‌پردازند. ما هم به عنوان یک جامعه مجازی، می‌توانیم به این مراسم مقدس پیوسته و دعاهایمان را با زیارت اربعین یکی کنیم.
اگر تمایل دارید که در این روز به این مراسم ملحق شوید، فقط کافی است که به لینک زیر رفته و زیارت اربعین را با ما قرائت کنید و دعاهای خود را از عمق قلب یکی کنیم و اربعین را به یک روزی خاص معنوی برای جمعیت مجازی تبدیل کنیم.

لینک جهت انتشار : B2n.ir/n91227

از توصیه ایت الله فاطمی نیا (رحمه الله)به جاماندگان زیارت اربعین: برای درک فضلیت زیارت روزاربعین ؛جامعه کبیره بخوانید.
#زیارت_اربعین
#حیاتناالحسین

(فلوس)
وقتی رسیدیم به موکب انگار دنیا را بهمان داده بودند. خستگی و گرما امانمان را بریده بود. رفتیم داخل و افتادیم. کمی که نشستیم، یکباره حس کردیم همه چیز عجیب و غریب است انگار. مثل اینکه داشتیم خواب میدیم. همه تعجب کرده بودند از تمیزی و زیبایی آنجا. تمیزی همه چیزش. حتی لیوان‌ها و بشقاب ها و…
صاحب موکب هم که مرد میانسالی بود، آرام و قرار نداشت  و مثل پروانه دور بچه ها میگشت.
 کلی راه آمده بودیم. تشنه بودیم و توی آن هوای گرم، آبمیوه‌ها بدجوری چشمک می‌زدند… چند لیوان آبمیوه را با سلیقه ،کنار هم چیده بودند توی یخچال .
بچه‌های گروه باورشان نمی‌شد آبمیوه ها مجانی باشد.گفتند: راه بیفتیم، اینجا پولیه! بیاید بریم جای دیگه یه جرعه آب بخوریم اقلا.
یکی با ناامیدی از صاحب موکب پرسید: فلوس؟ فلوس؟ کم قیمه؟ (قیمتش چند است؟
 صاحب موکب خشکش زد. انگار برای او که با تمام عشقش  داشت کار می‌کرد شنیدن این حرف خیلی گران تمام شده بود. رنگ به رنگ شد. بعد، بی معطلی از جیبش اسکانسی درآورد! بجای دستمال گذاشت زیر یکی از لیوان‌های آبمیوه و در حالیکه به سختی می‌خواست فارسی صحبت کند،‌ با همان لهجه غلیظ عربی گفت: بفرما … یا حسین (علیه اسلام)..صلوات بفرست.
  کیوان امجدیان

«علیرضا رحیمی» یکی از آزادگان هشت سال جنگ تحمیلی است که به روایت خیانت یک خبرنگار در دوران اسارت می پردازد:

خبرنگاران زیادی برای مصاحبه به اردوگاه اسرا می‌آمدند و گاهی روزنامه‌ها به دست ما می‌رسید.

یک روز در یکی از روزنامه‌های عربی چشمم به مصاحبه خودم افتاد که: «وقتی وارد اردوگاه رمادیه شدم و عده‌ای از بچه‌های کم‌سن و سال را دیدم، کوچک‌ترین‌‌شان که علی نام داشت عصازنان به سمت ما آمد و با دیدن یک زن که همراه ما بود، گریه‌کنان گفت که مادرم را می‌خواهم، دلم برایش تنگ شده است. خانم همراه به زحمت علی را ساکت کرد.

پس از اینکه هق‌هق گریه‌اش تمام شد، اسباب‌بازی دستش دادیم و با سرگرم‌کردن او علی را به صحبت گرفتیم که: «چی شد که به جبهه آمدی؟»

علی گفت: «من در کلاس درس بودم که فرمانده سپاه گفت: «می‌خواستیم پدرت را به جبهه ببریم، پدرت گفته من زن و بچه دارم، این بچه را ببرید و … حالا تو باید بیایی!»

بعد دست و چشمم را بستند و آمبولانس پس از بیست دقیقه جایی توقف کرد که مرا پیاده کردند و به من گفتند: «این هم کلید بهشت است. اگر از خاکریز رد شدی به کربلا می‌رسی و اگر کشته‌شدی این کلید در بهشت است»
تصمیم گرفتیم با هرخبرنگاری مصاحبه نکنیم

اغلب خبرنگارها از بُعد روانی ـ تربیتی هم وارد می‌شدند.

خبرنگاری به من گفت: «شما چهارده ساله اید، تویی که باید سر کلاس درس باشی، فکر نمی‌کنی دولت ایران در حق شما ظلم کرده، الان چه احساسی داری؟»

ما عاطفه داریم و دل‌مان برای پدر و مادرمان تنگ می‌شود، اما برای هدفی که اسلام و پیامبرش مشخص کرده‌اند مثل امام حسین(ع) همه هستی‌مان را فدا می کنیم.»